اولین حرف!

اینجا تصمیم دارم از آدمایی بنویسم که دلم و زیاد می شکونن وخودشونو دوست می دونن و براشونم مهم نیست که من چه فکری خواهم کرد .واقعا نمی دونم باید قید اینجور آدما رو زد یا بی محلی کرد اگه دوسشون داشته باشی چی ؟اگه بدونی اونقدر تنهان که دلت نمی آد بی خیالشون بشی تکلیف چه خواهد شد؟اگه بدونی که اخلاق این آدما مشکل داره و بخوای کمکشون کنی چه باید کرد؟اگه این آدما طوری باشند که تورو احمق بدونن و بگن خیلی سخت می فهمی باید باهاشون چه جوری رفتار کرد!!

این آدم بدای دوست داشتنی خیلی حرفا می زنن و خیلی کارا می کنند  برای همین من حرف زیاد دارم واسه گفتن که می خوام همه رو اینجا بی پرده بنویسم که شاید اگر کسی از اینجا رد شد توصیه ای به من بکنه که کمی راحتتر زندگی کنم!!!